Ανάρτηση Μέρους: esd.gr
1. IΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η αποζημίωση στο τροχαίο ατύχημα στο δίκαιο της Αγγλίας και Ουαλίας (δεν αφορά όλο το ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ) εντάσσεται στο δίκαιο της αποζημίωσης από αδικοπραξία η οποία προσδιορίζεται από τον όρο << tort law>>. Η λέξη << TORT>> είναι γαλλική λέξη και σημαίνει κατά κυριολεξία << λάθος>>.
Για την αποζημίωση από αδικοπρακτικές πράξεις υπάρχουν διαφορετικές νομικές βάσεις μία από αυτές, όμως, που εντάσσεται και στο χώρο του τροχαίου ατυχήματος, είναι η αμέλεια (Negligence).
H έννοια της αμέλειας ήταν άγνωστη στο Αγγλικό δίκαιο, το οποίο κατά την κύρια βάση του δημιουργείται από την νομολογία. Το 1928 σε ένα καφέ-μπαρ στην πόλη <<Paisley>> η κυρία DONAHUE, καθώς απολάμβανε το ποτό της, είδε έκπληκτη σε ένα ποτήρι μπύρας τα υπολείμματα αποσυντιθέμενου ζωυφίου. Πέραν από το σοκ που υπέστη, υπέστη και πόνο στο στομάχι και έτσι επιδίωξε αποζημίωση από τον κατασκευαστή της μπύρας τον κ. Στίβενσον.
Ισχυρίστηκε λοιπόν ότι αυτός ήταν αμελής στην παραγωγή της μπύρας. Η υπόθεση έφθασε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αγγλίας, το οποίο όχι ομόφωνα δέχθηκε την αγωγή της με την νομική βάση που διαμορφώθηκε για πρώτη φορά ότι ο κατασκευαστής μπύρας είχε καθήκον και υποχρέωση προσοχής και φροντίδας στην παραγωγή της μπύρας έτσι ώστε αυτή να μην περιέχει τα υπολείμματα του αποσυντιθέμενου ζωυφίου. ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ << DUTY OF CARE >> δηλαδή καθήκον επιμέλειας και προσοχής και έτσι άρχισε να διαμορφώνεται νομολογιακά η έννοια της << αμέλειας >> στο Αγγλικό δίκαιο.
2. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΛΕΙΑΣ
Ως αμέλεια ορίζεται λοιπόν το είδος της αδικοπραξίας λόγω του οποίου κάποιος αποτυγχάνει να επιδείξει την προσοχή του μέσου συνετού ανθρώπου (Reasonable Care)
Τα τρία στοιχεία της αμέλειας είναι:
α) Η ύπαρξη καθήκοντος προσοχής και επιμέλειας (Duty of Care).
β) Η παραβίαση του καθήκοντος αυτού από απροσεξία.
γ) Ζημιά η οποία οφείλεται στην παραβίαση της προσοχής.
2α. Η ύπαρξη καθήκοντος προσοχής στο θύμα (duty of care).
Η υποχρέωση προσοχής – καθήκοντος προς άλλο πρόσωπο ορίζεται και εξευρίσκεται νομολογιακά από την ύπαρξη τριών παραγόντων που ονομάζονται <<Caparo factors>> από την ομώνυμη υπόθεση που απασχόλησε τα αγγλικά δικαστήρια και είναι :
* η αμεσότητα της ενέργειας μεταξύ του θύτη και του θύματος
* το να είναι δίκαιο και λογικό ν' αποδοθεί η υπαιτιότητα
* να μην υπάρχει κανένας λόγος δημοσίου συμφέροντος προκειμένου να αποκλειστεί η υπαιτιότητα.
Νομολογιακά οι ως άνω τρεις παράγοντες αλληλοεπιδρούν και από την ύπαρξη του ενός μπορεί να συναχθεί κατά τεκμήριο ο άλλος. Π.χ εάν είναι δίκαιο και λογικό να αποδοθεί υπαιτιότητα, αυτό μπορεί να αποδείξει ότι υπάρχει και η αναγκαία αμεσότητα (υπόθεση Home office v Dorset Yacht co Ltd, όπου ανήλικοι δραπετεύοντας από φυλακή δημιούργησαν ζημιές σε γιότ και σαν αποτέλεσμα το δημόσιο κλήθηκε να αποζημιώσει, αφού θεωρήθηκε ότι υπάρχει αμεσότητα της ενέργειας, καθότι το Αγγλικό Δημόσιο ήταν υποχρεωμένο να λάβει τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας ώστε να μην πραγματοποιηθεί η απόδραση).
Το τι βέβαια χαρακτηρίζεται δίκαιο και λογικό είναι θέμα της υποκειμενικής αντίληψης του κάθε δικαστή ανάλογα με την αντίληψη του περί δικαίου στην κάθε περίπτωση.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η υπόθεση: << White v Jones>> όπου οι δύο θυγατέρες του 78χρονου κ. WHITE ενήγαγαν τον δικηγόρο του πατέρα τους, διότι αυτός απέτυχε να ακολουθήσει τις εντολές του πατέρα τους για αλλαγή της διαθήκης του προς όφελος των. Το θέμα, λοιπόν, ήταν εάν ο συγκεκριμένος δικηγόρος μπορούσε να εναχθεί δεδομένου ότι δεν υπήρχε αμεσότητα ενέργειας μεταξύ των θυγατέρων και του δικηγόρου. Το δικαστήριο έκρινε ότι παρά ταύτα ήταν δίκαιο και λογικό να καταδικασθεί ο δικηγόρος σε αποζημίωση για την συγκεκριμένη περίπτωση. { Lord Goff held with a majority of three to two in the House of Lords that the daughters would be able to claim. Influenced by the idea that solicitors may escape the consequences of not doing their job properly, he said that a special relationship existed between the daughters and the solicitor and that Mr. Jones had assumed responsibility towards them. This was so even though there was no contract or fiduciary relationship between them.}
2.β. Η παραβίαση του καθήκοντος αυτού από απροσεξία (Breach of Duty)
Η παραβίαση του καθήκοντος προσοχής είναι πράξη ή παράλειψη που δίνει το δικαίωμα για αποζημίωση στις περισσότερο συνηθισμένες περιπτώσεις από αμέλεια όπως π.χ η οδήγηση αυτοκινήτου πολύ γρήγορα ή του εργοδότη που αποτυγχάνει να πάρει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Σε κάθε περίπτωση για να έχουμε παραβίαση αυτού του καθήκοντος θα πρέπει να αναμένεται ως καθήκον προσοχής αυτό που πρέπει να επιδείξει ένας λογικός και προσεκτικός άνθρωπος Έτσι ο κάθε οδηγός θα πρέπει να επιδεικνύει προσοχή στον κίνδυνο οι άλλοι οδηγοί να μην οδηγούν προσεκτικά. Τα προληπτικά μέτρα που πρέπει να επιδεικνύει ο μέσος συνετός άνθρωπος για την αντιμετώπιση του κινδύνου προϋποθέτουν ότι οφείλει να προβλέψει τον κίνδυνο. Αν ο κίνδυνος είναι τόσο μικρός έτσι ώστε ο τραυματισμός δεν μπορεί λογικά να προβλεφθεί, τότε δεν έχουμε παραβίαση του καθήκοντος προσοχής. Π.χ στην υπόθεση << Bolton v. Stone >> ένας πεζός, ο οποίος περνούσε έξω από ένα στάδιο κρίκετ χτυπήθηκε από μπάλα, η οποία υπερπήδησε έναν πάρα πολύ ψηλό φράχτη. Εδώ κρίθηκε ότι δεν υπήρχε αμέλεια αφού ο συγκεκριμένος κίνδυνος δεν μπορούσε να προβλεφθεί.
2.γ. Ζημία η οποία οφείλεται στην παραβίαση της προσοχής.
Εδώ η ζημία που επέρχεται πρέπει να μην είναι απομακρυσμένη από την ζημιογόνο πράξη, δηλαδή πρέπει να υπάρχει αιτιώδης συνάφεια που εξειδικεύεται σε κάθε περίπτωση
3. ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΜΕΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ
Στο πεδίο του τροχαίου ατυχήματος είναι παραδεκτό ότι ο κάθε οδηγός οφείλει να επιδεικνύει καθήκον προσοχής (Duty of Care) ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ οδηγό ή στον πεζό.
Η νομολογία καθορίζει το ποσοστό της υπαιτιότητος (Liability) του ενός του άλλου με βάση την παραπάνω αρχή. Η παραβίαση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας λαμβάνεται υπόψη, πλην όμως και εδώ κάθε παραβίασ;ή τους δεν είναι από μόνη της ικανή να καθιερώσει την ευθύνη (liability). H υποχρέωση του οδηγού να επιδεικνύει αυτό που ονομάζουν << reasonable care>> αναφορικά με την οδήγηση και την ζημία που μπορεί να προξενηθεί σε τρίτο δεν ταυτίζεται με την έννοια της τέλειας οδήγησης και δεν είναι αναγκαίο πάντα να υπάρχει η υπαίτιος απροσεξία. Αρκεί να υπάρχει αυτό που ονομάζουν στιγμιαία απροσεξία ήτοι << momentary inattention>>
H γενική αρχή είναι ότι ο κάθε οδηγός δεν πρέπει να υποθέτει ότι άλλος οδηγός θα οδηγεί πάντα με προσοχή και με λογική.
4. ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΟΣ
Α. Έτσι στην υπόθεση TRUSCOTT v Mc LAREN, 1981, καθορίστηκε 20% υπαιτιότητα στον οδηγό που οδηγούσε με 40 χλμ/ώρα στον κύριο δρόμο και συνέχισε να προχωρεί και εισήλθε μέσα σε διασταύρωση αν και είδε από απόσταση ότι άλλο αυτοκίνητο θα εισερχόταν μέσα στην διασταύρωση παρόλο που δεν είχε προτεραιότητα.
Β. Υπόθεση Griffin v Mersey Regional Ambulance,1998. Ο οδηγός είχε την κανονική ταχύτητα, πέρασε με πράσινο την διασταύρωση, αλλά απέτυχε να ακούσει ή να δει το ασθενοφόρο που ερχόταν. Του καταλογίστηκε υπαιτιότητα 60%.
Γ. Υπόθεση Baker v WILLOUGHBY, 1970. Πεζός περνά τον δρόμο βλέποντας αυτοκίνητο στα 188 μέτρα. Ο οδηγός τον παρασύρει και τον τραυματίζει. Λόγω της αποστάσεως και ελλείψει άλλων στοιχείων, το δικαστήριο θεωρεί ότι ο οδηγός είτε έτρεχε υπερβολικά είτε δεν πρόσεχε. Καταλογίστηκε 75% υπαιτιότητα στον οδηγό από το Aνώτατο Δικαστήριο με κυρίαρχο στοιχείο και την επικινδυνότητα του μέσου.
Δ. Ο ενάγων τραυματίστηκε σοβαρά όταν παρασύρθηκε κάτω από το αυτοκίνητο του εναγόμενου που οδηγούσε το αυτοκίνητό του. Ο πεζός ήταν μεθυσμένος και περιφερόταν στην Εθνική οδό, ενώ ο εναγόμενος ήταν και ο ίδιος σε κατάσταση μέθης. Του αποδόθηκε συνυπαιτιότητα 60% με το σκεπτικό ότι οι οδηγοί υποχρεούνται να αναγνωρίζουν ότι οδηγούν εν δυνάμει επικίνδυνα μηχανήματα εν τη εννοία ότι η παράσυρση πεζού από αυτοκίνητο ενέχει αυξημένο κίνδυνο βαριάς σωματικής βλάβης ή και θανάτου λόγου του βάρους και της ταχύτητος του οχήματος. Κατά την κρίση του συγκεκριμένου δικαστηρίου θα ήταν σπάνιο και άδικο για έναν οδηγό να μην έχει ευθύνη μεγαλύτερη από ό,τι ο πεζός .
( απόσπασμα από την πρόεδρο του δικαστηρίου Lady Hale: «Είναι πράγματι σπάνιο για έναν πεζό να είναι βρέθηκε πιο υπεύθυνος από έναν οδηγό. Το Δικαστήριο έχει επανειλημμένα επιβάλλει στους οδηγούς των αυτοκινήτων ένα μεγάλο βάρος ευθύνης ώστε να αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι το αυτοκίνητο είναι δυνητικά επικίνδυνο όπλο. Κάθε φορά που ένας πεζός έρχεται σε σύγκρουση με αυτοκίνητα οι πιθανότητες είναι ότι η προσωπική βλάβη θα υπάρξει. Το δικαστήριο θα προσεγγίσει το θέμα σχεδόν στο τεκμήριο ότι ο οδηγός πρέπει να φέρει τουλάχιστον ένα μέρος της ευθύνης, όταν το αυτοκίνητό του συγκρούεται με έναν πεζό. Και αυτό διότι τα δικαστήρια έχουν ιστορικά την τάση να δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην αποτελεσματικότητα του αυτοκινήτου ως όπλου καταστροφής και την αντίστοιχη ανάγκη για όσους έχουν τον έλεγχο του οχήματος με κινητήρα να δίδουν πραγματικά προσοχή σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους, δεδομένου ότι η παραμικρή παρέλευση της προσοχής μπορεί να έχει τέτοια καταστροφικά αποτελέσματα για τον πεζό.>>
Ε. Υπόθεση Howard v Bemrose, 1973. Οδηγός ενός αυτοκινήτου συγκρούστηκε με μοτοσικλέτα της οποίας ο οδηγός τραυματίσθηκε ενώ ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν θυμόταν τίποτα. Τα αποδεικτικά στοιχεία δεν βοηθούσαν στην συναγωγή συμπερασμάτων και έτσι καταλογίστηκε συνυπαιτιότητα 50% σε κάθε ένα.
5. ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ
Ως ανήλικος χαρακτηρίζεται ο κάτω των 18 ετών. Δεν υπάρχει ακαταλόγιστoς ανήλικος, όπως στο δικό μας δίκαιο και έτσι εναντίον του προβάλλεται άρνηση υπαιτιότητος ή ένσταση συνυπαιτιότητος. Ο ανήλικος δεν μπορεί ν' επιβαρυνθεί με την αμέλεια των γονέων του. Αντίθετα αυτοί μπορεί να εναχθούν. Οποιαδήποτε δε εξωδικαστική συμφωνία αποζημίωσης για τους ανηλίκους πρέπει να επικυρωθεί από τα δικαστήρια.
6. ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ
Η αποζημίωση περιλαμβάνει την οικονομική ζημία (PECUNIARY LOSS) και την μη οικονομική (non pecuniary loss).
6α. PECUNIARY LOSS.
Αυτή περιλαμβάνει κάθε θετική και αποθετική ζημία του ενάγοντος , όπως υλικές ζημίες, απώλεια εισοδήματος (loss of earnings), ιατρικές δαπάνες (medical expenses) κλπ.
6β. LOSS OF EARNINGS (απώλεια εισοδήματος)
Με την έννοια αυτή ορίζεται το καθαρό κέρδος που απώλεσε ο ενάγων το οποίο προκύπτει αφού αφαιρεθούν πό τον μικτό μισθό του ή εισόδημά του οι φόροι και οι εισφορές του στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η αξίωση αυτή αναζητείται σε δύο μορφές δηλαδή α) την προ της ημερομηνίας της δίκης απώλεια εισοδήματος (pre trial loss of earnings) και την μετά την δίκη απώλεια εισοδήματος (post trial). To πρόβλημα που και εδώ δημιουργείται είναι ο υπολογισμός της μελλοντικής απώλειας εισοδήματος, δηλαδή αυτής που υπολογίζεται από την ημερομηνία της δίκης και μετά και αφορά κυρίως περιπτώσεις αναπηριών. Μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν τα δικαστήρια είναι: α) ο χρόνος που θα ζήσει ο ενάγων β) εάν θα έμενε στην ίδια εργασία γ) εάν πχ θα είχε προαχθεί στην εργασία του δ) εάν θα είχε ή όχι αύξηση του μισθού ε) η αλλαγή του φόρου και των ασφαλιστικών εισφορών κλπ .
{Τα δικαστήρια μέχρι το 2003 είχαν την διακριτική ευχέρεια να επιδικάσουν μηνιαίες μελλοντικές περιοδικές παροχές, αλλά από το 2003 και μετά με ειδική νομοθετική ρύθμιση τα δικαστήρια δεν έχουν την ευχέρεια να επιδικάζουν περιοδικές παροχές παρά μόνο εάν υπάρχει συναίνεση των μερών}
Για τον υπολογισμό της μελλοντικής απώλειας εισοδήματος, αλλά και των μελλοντικών εξόδων οικιακής φροντίδος τραυματισθέντος είτε για στερήσεις διατροφών λόγω θανάτου δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση ένας αναλογιστικός πίνακας που ονομάστηκε <<Ogden Tables>> που περιέχει τέτοιες πληροφορίες. Ο πίνακας αυτός δεν είναι δεσμευτικός για τα δικαστήρια και αναπροσαρμόζεται συνεχώς. Δημιουργήθηκε από επιτροπή λογιστών, αναλογιστών, δικηγόρων και άλλων επιστημόνων και ουσιαστικά περιέχει συντελεστές και πίνακες με τους οποίους κατόπιν υπολογισμών μπορεί να καθορισθεί το όριο ζωής, οι συντελεστές αύξησης των εισοδημάτων, οι συντελεστές αύξησης των μελλοντικών εξόδων θεραπείας κλπ. Στους πίνακες αυτούς έχει υπολογισθεί και το ρίσκο της απόλυσης ή της μη εύρεσης εργασίας του ενάγοντα, του απρόβλεπτου θανάτου του με την έννοια ότι έχουν δημιουργηθεί συντελεστές μείωσης του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΟΣΟΥ που υπολογίζεται ως απώλεια εισοδήματος, στέρηση διατροφής ή μελλοντική θετική ζημία.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ
1. H ΕΝΑΓΟΥΣΑ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΠΤΥΧΙΟ 25 ΕΤΩΝ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΄Η ΤΗΣ ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ. Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΝ ΣΤΑ 30, 35, 4 ΤΗΣ. ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕ Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΑ 7Ο ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΗΣ ΘΑ ΗΤΑΝ:
Από τα 25 έως τα 30 της : £ 16,000 το χρόνο
Από τα 30 έως τα 35 της : £ 25,000 "
Από τα 35 έως τα 40 της : £ 35,000 "
Από τα 40 έως τα 60 της : £ 40,000 "
Από τα 60 έως τα 70 της : £ 20,000 "
H ΕΡΓΑΣΙΑ THΣ ΘΑ ΔΙΑΡΚΟΥΣΕ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΩΡΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΤΗΣ. ΕΤΕΡΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΄Η ΜΗ ΘΕΜΑΤΩΝ, ΟΠΩΣ ΑΠΟΛΥΣΗ, ΜΗ ΕΥΡΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ. ΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΠΟΣΟ ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΤΗΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ 2 ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ 2 ΑΥΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΑΣΘΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟ £ 716,260.
2. ΄Αρρεν ηλικίας 20 ετών. Κατά την ημερομηνία της δίκης ή της εξωδικαστικής συμφωνίας χρειάζεται ισόβια προσωπική φροντίδα και επίβλεψη λόγω της μονίμου αναπηρίας του. Έχει προσδόκιμο όρο ζωής φυσιολογικό για την ηλικία του πριν το ατύχημα. Σημαντικές μεταβολές στην φροντίδα του υπολογίστηκαν στην ηλικία των 40 και 60 ετών. Υπολογίστηκε ότι τα κόστη φροντίδας του θα είναι:
Aπό τα 20 του μέχρι τα 30: £ 30,000 τον χρόνο
Από τα 30 έως τα 50: £ 60,000 τον χρόνο
Από τα 50 του και για όλη την ζωή του: £ 80,000 τον χρόνο
Ο χρόνος ζωής του από τον πίνακα υπολογίσθηκε σε 67,22 χρόνια.
Το συνολικό ποσό εξόδων θεραπείας του υπόκειται σε μείωση κατά τους συντελεστές των πινάκων λόγω θανάτου του ή λόγω άλλων απροβλέπτων παραγόντων, όπως μείωση των εξόδων θεραπείας και υπολογίστηκε ότι το συνολικό ποσό που δικαιούται και του επιδικάζεται εφ΄ άπαξ είναι 1.893.100 αγγλικές λίρες.
Οι παραπάνω πίνακες, όπως δέχθηκε και το Ανώτατο Δικαστήριο τους, πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη πλην όμως δεν αποτελούν θέσφατο .
Στην υπόθεση μάλιστα Well v Wells, 1999, ένας από τους πιο επιφανής δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου ο Λόρδος Lloyd of Berwick είπε χαρακτηριστικά:
‘I do not suggest that the judge should be a slave to the tables. There may well be special factors in particular cases. But the tables should now be regarded as the starting-point, rather than a check. A judge should be slow to depart from the relevant actuarial multiplier on impressionistic grounds, or by reference to ‘a spread of multipliers in comparable cases’ especially when the multipliers were fixed before actuarial tables were widely used.’
("Δεν προτείνω o δικαστής να είναι σκλάβος των πινάκων. Ενδεχομένως να υπάρχουν ειδικοί παράγοντες σε συγεκριμένες υποθέσεις. Αλλά οι πίνακες θα πρέπει τώρα να θεωρούνται ως η αφετηρία παρά ως η ολοκλήρωση. Ο δικαστής θα πρέπει να είναι φειδωλός στην απομάκρυνση από τον αναλογιστικό πολλαπλασιαστή (αντικειμενικό συντελεστή) με βάση τις εντυπώσεις ή από αναφορές σε διεύρυνση των (συντελεστών )πολλαπλασιαστών σε αντίστοιχες περιπτώσεις, ειδικά όταν οι (συντελεστές ) πολλαπλασιαστές παγιώθηκαν πριν από την ευρεία χρήση των (αντικειμενικών) αναλογιστικών πινάκων“
Τα δικαστήρια λοιπόν είτε ακολουθούν τους παραπάνω πίνακες είτε τους χρησιμοποιούν σαν σημείο αναφοράς και υπολογίζουν τον συντελεστή μείωσης TOY ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΟΣΟΥ με βάση τον συντελεστή που προκύπτει από το ετήσιο κέρδος κάθε εισοδήματος εάν αυτό επενδυόταν σε κρατικά προϊόντα ασφαλούς τοποθέτησης τα λεγόμενα INDEX LINKED GOVERNMENT SECURITIES (ILGS)
Ένα ειδικότερο θέμα γεννήθηκε για την περίπτωση που παθών από τροχαίο ατύχημα είναι δεδομένο ότι θα πεθάνει νωρίτερα σε σχέση με το προσδόκιμο όριο ζωής του προ του ατυχήματος. Η διαφωνία εδώ έγκειτο στο εάν στον υπολογισμό των διαφυγόντων κερδών του θα υπολογισθεί ως χρόνος αποζημιωσής του ο χρόνος που προσδοκάται ότι θα πεθάνει λόγω του ατυχήματος είτε ο προσδόκιμος χρόνος ζωής του πριν το ατύχημα. Η διαφωνία λύθηκε με τον υπολογισμό του προσδόκιμου χρόνου ζωής χωρίς να είχε μεσολαβήσει το ατύχημα (υπόθεση Picket V British rail engineering LTD 1980) με το εξής αιτιολογικό που αναφέρει ο δικαστής λόρδος WILFORD:
<< στο επιχείρημα ότι τα χρήματα που θα πάρω για το υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου, εάν δεν είχε μεσολαβήσει το ατύχημα, δεν έχουν αξία γιατί εγώ δεν θα ζω να τα απολαύσω, η απάντηση είναι ότι, ναι έχουν αξία για εμένα, διότι όχι μόνο μπορώ να τα απολαύσω ξοδεύοντας τα, αλλά και να χρησιμοποιήσω μέρος αυτών για τους εξαρτώμενους από εμένα ή για άλλες αιτίες που εγώ νομίζω >>
Για τα ανήλικα παιδιά ισχύουν και γι’ αυτά τα ανωτέρω με ορισμένες διαφοροποιήσεις. Έτσι για τον υπολογισμό του καθαρού κέρδους του ανηλίκου, που θα τοποθετηθεί στην συνέχεια στους παραπάνω πίνακες ώστε να γίνουν μειώσεις, και ο οποίος ανήλικος δεν έχει τελειώσει το σχολείο και δεν εργάζεται, λαμβάνεται υπόψη ελλείψει άλλων στοιχείων: α) η οικονομική κατάσταση και μόρφωση των γονέων του και οι συνθήκες διαβίωσης τους ή/και β) το μέσο εθνικό εισόδημα, που ονομάζουν national average eαrnings, το οποίο ανάλογα με τις συνθήκες της οικογένειας που εντάσσεται το παιδί παραμένει αυτό σαν βάση υπολογισμού της μελλοντικής ζημίας.
ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΣΥΝΘΗΚΩΝ (VARIATION OF THE ORIGINAL AWARD)
Νομοθετικά από το 2005 και μετά το δικαστήριο μπορεί να μεταβάλλει (αυξομειώσει) το ύψος των περιοδικών παροχών που έχει διατάξει είτε να μεταρρυθμίσει εξωδικαστική συμφωνία περιοδικών παροχών:
Α) εάν η απόφαση του δικαστηρίου ή η εξώδικη συμφωνία περιέχει όρο ή διάταξη μεταβολής (variable order provision)
Β) εφόσον ο ενάγων παρουσιάσει νέα ασθένεια ή σοβαρή επιδείνωση της ήδη υπάρχουσας
Γ) παρουσιάσει σημαντική βελτίωση της φυσικής ή διανοητικής του ασθένειας.
6γ. Loss of chance ( ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ)
Υπάρχουν περιπτώσεις που ο ενάγων λόγω του τροχαίου ατυχήματος και του τραυματισμού του, καθίσταται ανίκανος προς εργασία και για μελλοντικό χρόνο, συγκεκριμένης διάρκειας ή μόνιμα. Στο χρόνο, λοιπόν, της ανικανότητας του, ο ενάγων μπορεί να ισχυρισθεί ότι λόγω του τραυματισμού του απώλεσε την ευκαιρία π.χ να προαχθεί παίρνοντας αύξηση μισθού ή να έχει μια πετυχημένη καριέρα σε μία εργασία που θα του αποφέρει χρήματα. Όταν ο ενάγων δεν μπορεί να αποδείξει τα ως άνω, διότι αυτά είναι τελείως υποθετικά και ΑΒΕΒΑΙΑ τότε του χορηγείται δυνατότητα να ισχυρισθεί ότι έχασε την ευκαιρία ή να προαχθεί ή να έχει μια πετυχημένη καριέρα. Το δικαστήριο με βάση τα πραγματικά περιστατικά, θα αξιολογήσει τις πιθανότητες σε ποσοστό επί τοις εκατό του ενάγοντος για το εάν αυτός θα είχε μια πετυχημένη καριέρα ή μια προαγωγή και έτσι, κατά το ποσοστό αυτό, θα του επιδικάσει και τα διαφυγόντα κέρδη του.
π.χ.
* στην υπόθεση Doyle v Valas ένας 19χρόνος ενάγων υπέστη κρανιοεγκεφαλική κάκωση σε τροχαίο ατύχημα. Στον υπολογισμό των μελλοντικών κερδών υπήρχε αβεβαιότητα αν θα γινόταν και θα εργαζόταν ως ηθοποιός του δράματος που σπούδαζε. Οι πιθανότητες αξιολογήθηκαν στο 50% και, επομένως, του επιδικάστηκε το 50% της ευκαιρίας να γίνει δάσκαλος δραματική σχολής και, επομένως, το 50% των κερδών.
* έστω ότι ο ενάγων ήταν αστυφύλακας και ο μισθός του στο χρόνο του ατυχήματος ήταν 2,500 λίρες. Η ανικανότητα του προς εργασία έστω ότι εκτιμήθηκε σε 20 χρόνια. Στην συμπλήρωση των 10 ετών από το ατύχημα αυτός θα είχε την ευκαιρία να λάβει προαγωγή σε αρχιλοχία με μηνιαίο μισθό 5,000 λίρες. Η ευκαιρία αυτή αξιολογήθηκε ότι είχε ποσοστό να συμβεί 50%. Τότε :
α) για τα πρώτα 10 χρόνια λαμβάνει 5,000 λίρες μηνιαίως
β) για τα υπόλοιπα 10 χρόνια λαμβάνει 2,500 λίρες που ήταν ο μισθός του +50% των 5,000 λιρών που θα ελάμβανε λόγω προαγωγής
6.δ Loss of use (ΑΠΩΛΕΙΑ ΧΡΗΣΗΣ)
Όταν από την αδικοπραξία ο ενάγων χάνει τη χρήση κινητού περιουσιακού στοιχείου π.χ αυτοκινήτου, ενώ αυτό επισκευάζεται, δικαιούται να αποζημιωθεί για την απώλεια της χρήσης, ακόμα και αν δεν έχει καταβάλλει χρήματα για την κάλυψη αυτής της χρήσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση Μediana, η οποία έχει αναλογική εφαρμογή και στο χώρο του τροχαίου ατυχήματος, όπου ο ιδιοκτήτης ενός πλοίου το οποίο έπαθε ζημιές εξαιτίας αδικοπραξίας, διεκδίκησε και επέτυχε το κόστος ενοικίασης αντιστοίχου πλοίου παρά το γεγονός ότι αυτός είχε ήδη δεύτερο πλοίο για την περίπτωση εκτάκτου ανάγκης. Στο απόσπασμα της σχετικής αποφάσεως παρατίθεται ότι, αν για παράδειγμα ο ιδιοκτήτης ενός αλόγου ή μιας καρέκλας απωλέσει αυτά λόγω κλοπής, γιατί θα πρέπει να μειώσει την αποζημίωση του ακόμα και αν δεν χρησιμοποιούσε το άλογο ή την καρέκλα.
6.ε Loss of earning capacity (ΑΠΩΛEΙΑ ΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ ΒΙΟΠΟΡΙΣΜΟΥ)
Απώλεια της ικανότητας βιοπορισμού είναι το είδος της απαίτησης όταν μια σωματική βλάβη υπάρχει και δημιουργεί μειονέκτημα στην αγορά εργασίας για τον παρόντα. Αυτό το είδος της απαίτησης αξιώνεται πάντα όταν υπάρχει κάποιου είδους μόνιμη βλάβη, η οποία πιθανολογείται ότι θα οδηγήσει τον παθόντα σε έξοδο από την υφιστάμενη εργασία του, καθώς και το να μην μπορεί ν' ασκήσει αυτήν στο μέλλον ή θα του δημιουργήσει σημαντικό εμπόδιο στην επαγγελματική εξελιξή του.
Π.χ στην υπόθεση GUNTER v NIKOLAS, 1993, όπου ξυλουργός έχασε τα τρία δάχτυλα του ΔΕΞΙΟΥ ΧΕΡΙΟΥ του. Οι εργοδότες του τον πήραν ξανά στην εργασία του και του έδωσαν μηχανή κοψίματος ξύλων ειδική για αριστερόχειρες.
6.στ ΕΞΟΔΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ – ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΔΑ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ
Από την στιγμή που αυτά καλύπτονται από το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ δεν αναζητούνται από τον παθόντα. Αντίθετα ο Υπουργός Οικονομικών σαν εκπρόσωπος του Κράτους τα ζητά από την ασφαλιστική εταιρεία. Ο παθών, βέβαια, έχει κάθε δικαίωμα να μην κάνει χρήση της περίθαλψης αυτής και να αποτανθεί σε ιδιωτικά νοσοκομεία και ιδιώτες ιατρούς, αφού αναγνωρίζεται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής ιατρού και θεραπείας το επονομαζόμενο << freedom of the individual to choose private treatment>> - υπόθεση HARRIS v BRIGHTS ASPHALT CONTRACTORS LTD - Νομοθετικά αναγνωρίστηκε με την LAW REFORM ACT 1948.
6 ζ. CARES PROVIDED BY THIRD PARTY (ΠΑΡΟΧΕΣ ΤΡΙΤΩΝ)
ΕΔΩ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ ΦΡΟΝΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΡΙΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΘΟΝΤΑ (ΝΟΣΗΛΕΙΑ - ΟΙΚΙΑΚΗ ΒΟΗΘΟΣ). Αυτές οι υπηρεσίες εκτιμώνται οικονομικά στο πλήρες ποσό των αντιστοίχων υπηρεσιών και καταβάλλονται στον παθόντα, αλλά ο παθών οφείλει να τις διατηρήσει σε trust (παρακαταθήκη) προς όφελος του παρέχοντος. Καλύπτονται επίσης τα ταξίδια στο νοσοκομείο του παθόντος, αλλά και συγγενών και φίλων που τον επισκέπτονται.
6η . COLLATERAL BENEFITS (ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΩΦΕΛΕΙΕΣ).
Οι παροχές που έλαβε ή έτυχε το θύμα από το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ (social security system) όπως π.χ. για νοσήλια, συντάξεις, δεν αναζητούνται, αλλά τις αναζητά το Δημόσιο από την ασφαλιστική εταιρεία. ΄Oταν όμως τα οφέλη και οι απολαυές για νοσήλια, επιδόματα, συντάξεις κλπ προέρχονται από γενναιοδωρία ιδιώτη τρίτου φυσικού ή νομικού προσώπου (υπόθεση Redpath v Belfast and Country Down Railway) ή προέρχονται από ενέργειες του ιδίου του παθόντος, όπως ασφαλιστήρια ζωής, νοσηλείας κλπ δεν υπάρχει περιορισμός της αποζημίωσης.
6θ. LOSS OF CONGENIAL EMPLOYMENT (ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ)
Όταν ο παθών αναγκάζεται εξ αιτίας του τραυματισμού του να συνταξιοδοτηθεί νωρίτερα ή ν΄ αλλάξει την εργασία που επιθυμούσε και απολάμβανε, τότε επιδικάζεται και η παραπάνω κατά την κρίση του δικαστηρίου αποζημίωση για την αιτία αυτή.
- Υπόθεση HALE v LONDON UNDERGROUND, 1992, όταν πυροσβέστης άλλαξε εργασία λόγω τραυματισμού
- Υπόθεση Willbye v Gibbons, 2003, όταν 12ετής ανήλικη παθούσα δεν μπορεί να ικανοποιήσει την φιλοδοξία της να γίνει νοσοκόμα
6ι. PAIN AND SUFFERING and loss of amenities.
Εδώ ανήκει η περίπτωση επιδίκασης ποσού για την βιωματική εμπειρία του πόνου που δοκιμάζει ο παθών από τον τραυματισμό του, καθώς και εξ αιτίας της υποβάθμισης της ζωής του, λόγω της βιολογικής ανικανότητάς του.
Η επιδίκαση των ποσών γίνεται με αναφορά στο :
<< Guideline judicial study board >> που αποτελεί ένα πίνακα ελάχιστου και μέγιστου ποσού που έθεσε η σχολή δικαστών της Αγγλίας για κάθε τραυματισμό και ο οποίος ανανεώνεται. Εναντίον του πίνακα αυτού έχουν εκδηλωθεί μεγάλες αντιδράσεις για τα ύψη των ποσών που αναφέρουν (είναι κατά πολύ μεγαλύτερα από τα εν τη χώρα μας επιδικαζόμενα) για τα κριτήρια που χρησιμοποιούν και μάλιστα για την ανανέωσή του. Στην υπόθεση μάλιστα << HEIL v RANKIN >>, 2000, το δικαστήριο έκανε σοβαρότατη υπόδειξη ότι τα ποσά αυτά πρέπει να αυξηθούν. Η αύξηση αυτή των ποσών στους πίνακες γίνεται με βάση κυρίως τον πληθωρισμό, ενώ έχει προταθεί και η αύξησή τους με βάση το κόστος ζωής.
Εναντίον των πινάκων αυτών καταλογίζεται ότι:
α) δεν περιέχουν ηλικιακό κριτήριο στην επιδίκαση της ηθικής βλάβης ,
β) ότι δεν λαμβάνουν υπόψη το επάγγελμα του παθόντος σε σχέση με την ανικανότητα του ή την αναπηρία τoυ. Πρέπει να υπομνησθεί εδώ, ότι σύμφωνα με τον πίνακα αυτό και την νομολογία των δικαστηρίων, πέραν των ποσών που επιδικάζονται λόγω συγκεκριμένων τραυματισμών, υπάρχει επιπρόσθετη επιδίκαση ποσού για την ψυχιατρική ζημία ή την μετατραυματική ψυχολογική διαταραχή ή το στρες που δημιουργείται στον παθόντα, το ύψος της οποίας εξαρτάται από την σοβαρότητα της διαταραχής, τον χρόνο που εγκαθιδρύεται και τις επιπτώσεις που έχει στον παθόντα. Τα ποσά της επιπρόσθετης αυτής αποζημίωσης κυμαίνονται από 6,000 λίρες για την ελαφρότερη μορφή μέχρι 65,000 λίρες για την σοβαρότερη μετατραυματική διαταραχή.
Από τον παραπάνω τελευταίο αναμορφωμένο πίνακα με την ονομασία <<Guideline judicial study board>> ευρίσκουμε αποζημιώσεις ενδεικτικά για:
* ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΑ από 212.500 - 265.000 ΛΙΡΕΣ
* ΠΑΡΑΠΛΗΓΙΑ από 144.000 - 186.500 ΛΙΡΕΣ
* ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ από 185.000 μέχρι 265.000 ΛΙΡΕΣ
* ΟΛΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ κ΄ ΚΩΦΩΣΗ 265.000 ΛΙΡΕΣ
* ΟΛΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ 175.000 ΛΙΡΕΣ
7. AΞΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΛΟΓΩ ΘΑΝΑΤΟΥ
7.α. ΖΗΜΙΑ ΠΕΝΘΟΥΣ (BEREAVEMENT DAMAGE)
Το ποσό αυτής έχει νομοθετηθεί και είναι 11.800 λίρες στον/στην σύζυγο του θανόντος. Όταν ο θανών είναι τέκνο κάτω από 18 ετών το παραπάνω ποσό αποδίδεται στους γονείς του νόμιμου τέκνου ή στην μητέρα του μη αναγνωρισμένου τέκνου. Όταν οι δικαιούχοι είναι 2 τότε αυτό μοιράζεται ισομερώς.
7.β. Psychiatric injury (ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΖΗΜΙΑ)
Σημείωση: To είδος αυτό αποζημίωσης αφορά και σωματικές βλάβες επί τραυματισμού
H έννοια αυτή ορίζεται στο manual οf the American association of psychiatrics KAI αφορά την ανάπτυξη ψυχιατρικής ασθένειας από τον παθόντα λόγω θανάτου ή τραυματισμού προσφιλούς προσώπου του στην έννοια της οποίας υπάγεται και το << post traumatic stress disorder and acute stress disorder>>
H αξίωση αυτή, είναι τελείως διαφορετική από την ψυχιατρική ζημία ή την μετατραυματική διαταραχή που υποφέρουν όσοι έχουν οι ίδιοι υποστεί το τροχαίο ατύχημα, όσοι δηλαδή είναι πρωτογενώς θύματα και αποκαλούνται στο αγγλικό δίκαιο << primary victims >>
Αφορά αυτούς που ονομάζονται ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗ ΘΥΜΑΤΑ και είναι τα άτομα που πράγματι υπέφεραν από μετατραυματική διαταραχή και στρες ως αποτέλεσμα της παρουσίας τους ή της αμέσου γνώσεώς των στον τραυματισμό ή στον θάνατο άλλου.
Οι προϋποθέσεις είναι οι εξής:
* Forcibility of psychiatric illness (προβλεψιμότητα της ψυχιατρικής ζημίας ή του στρες). Ο παθών πρέπει ν' αποδείξει ότι η ψυχιατρική ασθένειά του ήταν λογικά αναμενόμενη από ένα μέσον άνθρωπο στο συμβάν. Δεν αρκεί δηλαδή η υπερβολική ευαισθησία του ή η υποκειμενική ψυχοσύνθεση του.
* Proximity of relationship (αμεσότητα της σχέσης) υπό την έννοια ότι ο ενάγων πρέπει να είχε εγκαθιδρύσει με τον θανόντα σχέσεις << close tie and affection>>. Αυτό αποτελεί τεκμήριο για τους γονείς και τα τέκνα, εκτός εάν αποδειχθεί το αντίθετο. Για τους λοιπούς συγγενείς είναι θέμα απόδειξης
* Proximity in time and in space (αμεσότητα στο χώρο και στο χρόνο) δηλαδή, είτε πρέπει να ήταν παρών στο συμβάν είτε να βίωσε τον τραυματισμό ή τον θάνατο στον απολύτως άμεσο χρόνο μετά το συμβάν (immediate aftermath)
* Proximity of the perception (αμεσότητα στην υποδοχή του γεγονότος) δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο το είδε ή το πληροφορήθηκε πρέπει να είναι άμεσος (DIRECT SIGHT OR HEARING OR ANALOGOUS)
Το τελευταίο αφορά περιπτώσεις που ο ενάγων πχ είδε ζωντανά στην τηλεόραση και στον χρόνο που συνέβη ή έστω ελάχιστα μετά τον θάνατο ή τον τραυματισμό του συνδεόμενου με αυτόν με σχέσεις στενές αγάπης. Έχει κριθεί πάντως ότι πρέπει να υπάρχει φυσική παρουσία του αξιoύντος αποζημίωση, αποκλειομένων μέσων ενημέρωσης, εκτός εάν αυτά δείξουν το συμβάν.
Παραδείγματα
* Υπόθεση GALLI ATKINSON v SEGHAL, 2003
H κόρη της εναγούσης, ετών 16, σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Η μητέρα της που την περίμενε να γυρίσει από το μπαλέτο βγήκε προς αναζήτηση της και στην διαδρομή προς τη σχολή μπαλέτου πληροφορήθηκε από την αστυνομία στο χώρο του συμβάντος τον θάνατο της κόρης της. Αποδείχθηκε ότι η αντίδραση της ήταν πάρα πολύ έντονα καταθλιπτική {Έπεσε στο έδαφος κλαίγοντας και φωνάζοντας και χτυπώντας τα χέρια της στην άσφαλτο. Πήγε στο νεκροτομείο, πήρε την κόρη της στα χέρια της και προσπαθούσε να την ζωντανέψει}
* Υπόθεση WALTERS v NORTH GLAMORGAN NHS Trust, 2002
H ενάγουσα μητέρα μωρού που υπέφερε από ηπατίτιδα για την οποία αμελώς διαγνώσθηκε και νοσηλεύτηκε, είδε το παιδί της μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου να υφίσταται επιληπτική κρίση και να βγάζει αίμα από το στόμα. Στην συνέχεια το παιδί της μεταφέρθηκε προς μεταμόσχευση νεφρού σε άλλη κλινική, όπου και αυτή ακολούθησε το ασθενοφόρο. Με την μετάβαση της στο νοσοκομείο, της είπαν ότι το παιδί της είχε μείνει φυτό από την εγκεφαλική βλάβη με αποτέλεσμα αυτή να συμφωνήσει να τερματίσει την ζωή του.
* Υπόθεση HEVICAN v RUANE, 1991
O οδηγός του λεωφορείου σκότωσε σε τροχαίο τον γιο μίας μητέρας. Αυτή ειδοποιούμενη από την αστυνομία, πήγε αμέσως στον αστυνομικό τμήμα όπου πληροφορήθηκε τον θάνατο του υιού της και στο νεκροτομείο όπου είδε το παιδί της.
* Υπόθεση HAMBROOK v STOKES BROTHERS, 1925.
Μητέρα είδε ένα φορτηγό να κατεβαίνει τον λόφο και να πηγαίνει προς το μέρος που είχε αφήσει το παιδί της. Πήγε αμέσως έντρομη να δει τι είχε συμβεί και είδε το παιδί της βαρύτατα τραυματισμένο, το οποίο μετά από μήνες απεβίωσε.
7γ. DAMAGES FOR LOSS OF DEPENDENCY (ΣΤΕΡΗΣΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ή ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ)
Η πρώτη προϋπόθεση είναι να στοιχειοθετείται αδικοπρακτική πράξη εις βάρος του θανόντος που αιτιωδώς επέφερε τον θάνατό του και επιπλέον θα πρέπει ο θανών, εάν ζούσε, να διατηρούσε ο ίδιος αξίωση αποζημίωσης κατά του υπαιτίου εν τη έννοια να μην υπήρχε αποκλεισμός της αξίωσης του αυτής για κάποιο νόμιμο λόγο. Η αξίωση αυτή είναι μόνο οικονομικής φύσεως και περικλείει όσα στερείται ο εξαρτώμενος εν ζωή του θανόντος από τον θάνατο του παθόντος.
Αντικείμενο της αξίωσης αυτής είναι:
Α) τα χρηματικά ποσά που παρείχε ή όφειλε να παρέχει ο θανών στους εξαρτώμενους από αυτόν και
Β) απώλεια υπηρεσιών του θανόντος προς τους εξαρτώμενους, όπως παροχές οικιακής φροντίδας στον σύζυγο ή στα παιδιά ή παροχή εργασιών στην οικία πχ. gardening.
O υπολογισμός της αξίωσης γίνεται ομοίως, όπως και στην απώλεια διαφυγόντων κερδών μελλοντικών, όπως πιο πάνω αναλύθηκε. Δηλαδή υπολογίζεται αρχικά το καθαρό ετήσιο εισόδημα του θανόντος, το οποίο στην συνέχεια τοποθετείται στους παραπάνω πίνακες που προανέφερα, προκειμένου να υπολογισθεί το τελικό εισόδημα του μέχρι τον εκτιμώμενο χρόνο ζωής του. Εάν ο θανών προσέφερε και οικιακή εργασία, όπως πχ οικιακή καθαριότητα, ψώνια ή κηπουρική, τότε υπολογίζεται η αντίστοιχη απώλεια με βάση το κόστος αναπλήρωσης, η οποία προστίθεται ως οικονομικό στοιχείο στο εισόδημα του εκ της εργασίας του, ώστε να προκύψει το τελικό ποσό ζημίας.
Από την παραπάνω οικονομική βάση δεν αφαιρούνται :
α) η συνεισφορά του θανόντος στα κοινά έξοδα όπως πχ. ενοίκιο και υποθήκη. Αφαιρούνται μόνο τα προσωπικά του έξοδα, τα οποία στην πράξη είναι το 1/3 του μισθού του όταν η ενάγουσα είναι σύζυγος και το 1 /4 όταν είναι τέκνα
β) Οι ωφέλειες που τυχόν υπάρχουν στην επιζώσα σύζυγο ή στα τέκνα από την περιουσία του θανόντος ή από άλλη αιτία δεν συνυπολογίζονται και δεν αφαιρούνται (χρήματα από ασφάλεια, από σύνταξη, έστω και κρατική, δωρεές κλπ (FΑΤAL ΑCΤ 1978 SECTION 4)
Δεν έχει σημασία εάν ο θανών προσέφερε πράγματι χρήματα ή υπηρεσίες στους εξαρτώμενους αλλά από το εάν αυτοί ανέμεναν βασίμως να λάβουν τέτοιες παροχές.
Π.χ όταν το ζευγάρι ήταν σε διάσταση και εκτιμάται ότι η προοπτική επανασυμβίωσης είναι πάνω από 50%, τότε η εν διαστάσει τελούσα σύζυγος δικαιούται την αποζημίωση για την αιτία αυτή.
Δικαιούμενοι είναι:
Σύζυγος, πρώην σύζυγοι, νόμιμα τέκνα, civil partners, ανιόντες, κάθε πρόσωπο που ο θανών το φρόντιζε σαν γονέας προς παιδί, υιοθετημένα τέκνα,μη αναγνωρισμένα τέκνα, αδέλφια, θείοι, κάθε πρόσωπο που συμβιώνει με τον θανόντα τουλάχιστον 2 έτη σαν σύζυγος ή σαν τέκνο ή σαν civil partner.
8. Παραγραφή
Για τις αξιώσεις από τον τραυματισμό σε όλο το φάσμα του personal injury law η παραγραφή είναι τριετής και αρχίζει από την ημερομηνία του ατυχήματος και την γνώση από τον παθόντα όλων των στοιχείων που είναι απαραίτητα για την άσκηση της αξίωσής του, όπως τον υπαίτιο, την ζημία του, την γνώση ότι αυτή προέρχεται από το ατύχημα. Έτσι για ανήλικο παιδί μέχρι τα 18 ή για παθόντα που έχει υποστεί διανοητική βλάβη, η 3 ετής παραγραφή αρχίζει από την ενηλικίωση του παιδιού ή από τότε που αποκαταστάθηκε η διανοητική βλάβη.
Για τον θάνατο η παραγραφή είναι 3 έτη και άρχεται σωρευτικά από αυτόν και από την γνώση ότι ο θάνατος προήλθε από το ατύχημα. Η ημέρα του ατυχήματος δεν υπολογίζεται. Η παραγραφή προβάλλεται και εδώ με ένσταση (defense) του εναγομένου. Το δικαστήριο έχει ευρύτατη ευχέρεια να επιτρέψει με αίτηση του παθόντος που συνοδεύει την αγωγή του (claim) την συνέχιση αυτής εν είδει επέκτασης της παραγραφής, εάν αυτό είναι δίκαιο (equitable). Θα λάβει υπόψη του τον λόγο επίκλησης της παράτασης, την γνώση από τον παθόντα της ζημίας, τις ενέργειες που έχει κάνει για την γνώση της ζημίας και των στοιχείων που είναι απαραίτητα για την άσκηση της αξίωσής του, την διάρκεια της ανικανότητας (disable), την θέση του εναγόμενου υπό την έννοια της διατήρησης ή μη αποδεικτικών στοιχείων.
Επίσης τα αντίπαλα μέρη έχουν δικαίωμα να συμφωνήσουν την παράταση της παραγραφής προκειμένου κυρίως ο εναγόμενος να μην επιβαρυνθεί από έξοδα και αμοιβές των δικηγόρων του ενάγοντος. Η διακοπή της παραγραφής αρχίζει με την αποστολή στο δικαστήριο του ονομαζόμενου claim form (αγωγή)
9 . ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ( PROCEEDINGS)
Για απαιτήσεις μέχρι 15.000 λίρες προβλέπεται υποχρεωτική απόπειρα συμβιβασμού με την παροχή στοιχείων μεταξύ των μερών και την έγερση απαιτήσεων.
H δικαστική διαδικασία αρχίζει με την έκδοση από τον δικηγόρο του παθόντος του λεγόμενου << claim form>> το οποίο περιέχει τα στοιχεία του παθόντος, το είδος του ατυχήματος, την εργασία που ασκούσε πριν το ατύχημα, τον τραυματισμό του (περιληπτικά), τα στοιχεία του υπαιτίου και το είδος της υπαιτιότητος που του αποδίδεται (αμέλεια). Αυτό κατατίθεται στην γραμματεία του δικαστηρίου και επιδίδεται είτε από τον παθόντα είτε από το δικαστήριο μέσα σε προθεσμία 4 μηνών, που μπορεί να παρεκταθεί από το δικαστήριο.
Ταυτόχρονα, προκειμένου να υπάρχει liability (ευθύνη) της ασφαλιστικής εταιρείας επιδίδεται σ' αυτήν αντίγραφο του claim form και έγγραφο ειδοποίησης ότι έχει κατατεθεί αυτό στο δικαστήριο. 14 ημέρες μετά την επίδοση του claim form ο ενάγων εκδίδει χωριστό έγγραφο που ονομάζεται <<particulars of claim>>. Μπορεί σε κάθε περίπτωση να το επισυνάψει, όμως, και στο claim form.
Το έγγραφο αυτό ουσιαστικά περιέχει αναλυτικά την περιγραφή του ατυχήματος, τις παραβάσεις του εναγόμενου (breach of duty), τους τραυματισμούς και την νοσηλεία ή θεραπεία του παθόντος και το είδος των ζημιών που αναζητούνται. Στο ως άνω έγγραφο επισυνάπτεται και αναλυτικά σχέδιο των απαιτήσεων του παθόντος με συγκεκριμένα ποσά. Το έγγραφο αυτό ονομάζεται << schedule of special damages >> και σ' αυτό επισυνάπτονται και τα έγγραφα που στηρίζουν τις απαιτήσεις. O εναγόμενος είναι υποχρεωμένος να απαντήσει εγγράφως στον ενάγοντα σχετικά με την υπαιτιότητα και τις απαιτήσεις του και να ονομάσει ποιες δέχεται και ποιες και όχι, τον λόγο που δεν δέχεται εκδίδοντας και επιδίδοντας στον παθόντα το επονομαζόμενο << counter schedule.>>
Σε περίπτωση αποτυχίας, η υπόθεση συζητείται στο δικαστήριο, στο οποίο κατατίθενται προαποδεικτικώς όλα τα έγγραφα που στηρίζουν την απαίτηση συμπεριλαμβανομένων και statement tων μαρτυρικών καταθέσεων.
10. ΕΦΕΣΕΙΣ (APPEALS )
Η εκδοθείσα απόφαση μπορεί να εκκληθεί με έφεση (appeal). Προκειμένου να ασκηθεί έφεση, πρέπει να δοθεί άδεια από το δικαστήριο είτε το δικάσαν είτε το αμέσως ανώτερο από αυτό. Εάν η άδεια άσκησης έφεσης απορριφθεί από το δικάσαν δικαστήριο μπορεί να ζητηθεί αυτή από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο (Appeal Court). Κατά της απόφασης του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου στην ουσία της υπόθεσης μπορεί να ασκηθεί δεύτερη έφεση εάν αυτό επιτραπεί.
Οι λόγοι έφεσης στην πρώτη έφεση είναι το << λάθος >> στην απόφαση (wrong) και το μη δίκαιο (unjust) λόγω προβλημάτων στην διαδικασία ή λόγω άλλης παράβασης (irregularity) της διαδικασίας, (wrong or unjust because of a serious procedural or other irregularity ) ήτοι περιλαμβάνει σφάλματα σε όλη την ουσία της υπόθεσης, πλην όμως για να δοθεί άδεια στην άσκηση της πρώτης έφεσης θα πρέπει το δικαστήριο να πεισθεί ότι αυτή θα ευδοκιμήσει.
Για την άσκηση δεύτερης έφεσης υπάρχει αυστηρότερος περιορισμός, δηλαδή θα πρέπει ο λόγος έφεσης ν' αφορά σπουδαίο σημείο αρχών δικαίου ή πρακτικής, όπως π.χ παραβίαση των νόμων ή των αρχών που ορίζουν την αποδεικτική διαδικασία, την παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, εάν μία αρχή ή αξίωμα ή νόμος που εφαρμόστηκε στην υπόθεση, ερμηνεύτηκε και εφαρμόστηκε ορθώς ή όχι. Η προθεσμία άσκησης της έφεσης είναι από 14 ημέρες έως 28 ημέρες αναλόγως που θα υποβληθεί το αίτημα έγκρισης, ενώ το ανώτερο δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί να επεκτείνει αυτήν , όπως αντίστοιχα και οι διάδικοι μπορούν να συμφωνήσουν παρέκταση αυτής.
Το ποσοστό έγκρισης εφέσεων δεν υπερβαίνει το 20%
11. ΠΟΙΝΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ
Σημείωση: οι όροι τίθενται στην Αγγλική γλώσσα γιατί η μετάφρασή τους θα μείωνε την ουσία τους.
Τα ποινικά αδικήματα στο χώρο του τροχαίου ατυχήματος στο δίκαιο της Αγγλίας και της Ουαλίας είναι τα εξής:
- Dangerous driving
- Careless and inconsiderate driving
- Causing death by driving.
1. Dangerous driving
To πιο σοβαρό αδίκημα είναι η επικίνδυνη οδήγηση και ο θάνατος προερχόμενος από επικίνδυνη οδήγηση. Ως επικίνδυνη οδήγηση χαρακτηρίζεται το αδίκημα που διαπράττει ο οδηγός όταν η οδηγική συμπεριφορά του ΠΑΡΕΚΚΛΙΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΣΥΝΕΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ. Ο όρος επικίνδυνος αναφέρεται στον κίνδυνο είτε τραυματισμού σε πρόσωπο είτε σε σοβαρή ζημία σε περιουσία. Ο νόμος ΔIΔΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ οδηγικών συμπεριφορών που μπορεί να εμπίπτουν στο αδίκημα αυτό και είναι ενδεικτικά οι κάτωθι:
Αγώνες δρόμου, υπερβολική ταχύτητα σε σχέση με τις συνθήκες του δρόμου, ξαφνική αλλαγή λωρίδων, οδήγηση πολύ κοντά στο μπροστινό αυτοκίνητο, παραβίαση σηματοδοτών και σήμανσης, οδήγηση ενώ είσαι πολύ κουρασμένος για να μείνεις ξύπνιος, χρήση κινητού τηλεφώνου, απόσπαση προσοχής με το άναμμα τσιγάρου κ.α. Οι ποινές που προβλέπονται είναι από πρόστιμο ή και φυλάκιση από δώδεκα μήνες μέχρι δύο χρόνια. Επίσης αφαίρεση της άδειας οδήγησης το λιγότερο για ένα χρόνο και επανεξέταση του οδηγού με εξετάσεις.
2. Careless and inconsiderate driving
Το αδίκημα αυτό λειτουργεί όπως ακριβώς και το αδίκημα της επικίνδυνης οδήγησης, η διαφορά τους, όμως, είναι ότι ο οδηγός διαπράττει το αδίκημα όταν δεν οδηγεί με προσοχή σε σημείο που οδήγησή του ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΣΥΝΕΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ. Ο χαρακτηρισμός της πράξης επαφίεται στην αστυνομία και στον <<Crown Prosecutor>> (Eισαγγελέα). Τιμωρείται με πρόστιμο η /και φυλάκιση 6 μηνών
3. Causing death by driving
Το αδίκημα αυτό διαπράττεται με τους εξής τρόπους:
Α. Causing death by dangerous driving όπου η ποινή είναι πρόστιμο χωρίς όριο ή και φυλάκιση MAXIMUM 14 ετών
Β. Causing death by careless driving
Η μεγαλύτερη ποινή είναι πέντε χρόνια ή πρόστιμο ή και τα δύο.
Γ. Causing death by careless driving under the influents of drink or drugs
Το αδίκημα αυτό διαπράττεται όταν κάποιος οδηγώντας απρόσεκτα σε σχέση με το μέσο συνετό οδηγό προκαλεί το θάνατο του άλλου και ταυτόχρονα :
Α) Λόγω του αλκοόλ ή των ναρκωτικών δεν είναι σε θέση να οδηγήσει
Β) Έχει καταναλώσει τόσο πολύ αλκοόλ που υπερβαίνει το αναγκαίο όριο
Γ) Αν του ζητηθεί να δώσει δείγμα για το εργαστήριο αίματος ή ούρων αρνηθεί να πράξει αυτό χωρίς λογική δικαιολογία. H ποινή εδώ είναι από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 2 ετών.
Δ. Causing death while driving unlawfully
Το αδίκημα διαπράττεται από οδηγό που δεν έχει άδεια οδήγησης ή αυτή του έχει αφαιρεθεί ή είναι ανασφάλιστος, τιμωρείται με πρόστιμο ή και με φυλάκιση μέχρι 2 ετών. Το αδίκημα αυτό διαπράττεται κατά αντικειμενικό τρόπο δηλαδή ασχέτως του γεγονότος αν η πρόκληση θανάτου οφείλεται σε υπαιτιότητα του οδηγού.
12. MOTOR INSURERS BUREAU (M.I.B.)
Το M.I.B. (Motor Insurers Bureau) ιδρύθηκε το 1946 και καλύπτει ασφαλιστικά τις περιπτώσεις των ανασφαλίστων και αγνώστων οχημάτων που προξένησαν ατύχημα. Μέλη του είναι οι ασφαλιστικές εταιρείες, λειτουργεί σαν το δικό μας Επικουρικό Kεφάλαιο, αλλά ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν Γ.Δ.Α.
Υπάρχουν δύο νομοθετικά κείμενα που ρυθμίζουν τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του :
Α) uninsured drivers agreement που ρυθμίζει τα θέματα αποζημίωσης σε περίπτωση ανασφαλίστου αυτοκινήτου αλλά και για την περίπτωση της ανάκλησης αδείας της ασφαλιστικής εταιρείας.
Β) untraced drivers agreement για την περίπτωση που το αυτοκίνητο ή ο οδηγός ή ο ιδιοκτήτης του παραμένει άγνωστος. Για την ύπαρξη της ευθύνης αυτής πρέπει το περιστατικό να καταγγελθεί στην αστυνομία μέσα σε 5 ημέρες από το συμβάν όταν δεν υπάρχει τραυματισμός ή θάνατος και μέσα σε 14 ημέρες όταν υπάρχει τραυματισμός η θάνατος.
Ο παθών στην περίπτωση του ανασφαλίστου οχήματος ή του οχήματος που ήταν ασφαλισμένο και ανακλήθηκε η άδεια του ασφαλιστή του δεν είναι υποχρεωμένος να ενάγει το Μ.Ι.Β. προκειμένου να αποζημιωθεί. Αυτή είναι μία ευχέρειά του. Δύναται να ενάγει μόνο τον υπαίτιο οδηγό. Όμως, από την στιγμή που καταθέτει την αγωγή του, την επονομαζόμενη, όπως παραπάνω << claim form>> είναι υποχρεωμένος να κοινοποιήσει στο Μ.Ι.Β. ειδοποίηση με αντίγραφο του <<CLAIM FORM>> μέσα σε 14 ημέρες από την κατάθεση του <<CLAIM FORM>>. Μετά από αυτό το Μ.Ι.Β. έχει την διακριτική ευχέρεια να παρέμβει στην δίκη και να γίνει διάδικος. Στην πράξη συνήθως ακολουθείται η διαδικασία από τον ενάγοντα να περιλάβει ως αρχικό διάδικο το Μ.Ι.Β. στην αγωγή του. Στην περίπτωση, όμως, που το Μ.Ι.Β. δεν παρέμβει στην δίκη ενώ έχει ειδοποιηθεί προς τούτο, είναι υποχρεωμένο να σεβαστεί την απόφαση και να καταβάλλει την ορισθείσα από το δικαστήριο αποζημίωση, ΕΑΝ ΜΕΣΑ ΣΕ 7 ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ (εκτελέσθη και εισεπράχθη).
Από την μελέτη του κειμένου του Νόμου προκύπτει ότι το Μ.Ι.Β. είναι υποχρεωμένο να αποζημιώσει ακόμα και εάν η ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΕΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΕΑΝ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΗΤΑΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟ ΄Η ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και στην περίπτωση που κατά την αρχή ή την διάρκεια των δικαστικών διαδικασιών ανακλήθηκε η άδεια του ασφαλιστή και ο υπαίτιος οδηγός δεν κάλυψε την ζημία, τότε αποζημιώνει το Μ.Ι.Β.
Η περίπτωση αυτή ευθύνης του λόγω ανάκλησης της αδείας προκύπτει ευθέως εκ τού νόμου αυτού στο κεφάλαιο << ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΑΡΧΕΣ>> άρθρο 5.
<< Principal terms
Duration of Agreement
4. (1) This Agreement shall come into force on 1st October 1999 in relation to accidents occurring On or after that date and, save as provided by clause 23, the 1988 Agreement shall cease and Determine immediately before that date.
(2) This Agreement may be determined by the Secretary of State or by MIB giving to the other not less than twelve months' notice in writing but without prejudice to its continued operation in respect of accidents occurring before the date of termination.
MIB's obligation to satisfy compensation claims
5. (1) Subject to clauses 6 to 17, if a claimant has obtained against any person in a Court in Great Britain a judgment which is an unsatisfied judgment then MIB will pay the relevant sum to, or to the satisfaction of, the claimant or will cause the same to be so paid.
(2) Paragraph (1) applies whether or not the person liable to satisfy the judgment is in fact covered by a contract of insurance and whatever may be the cause of his failure to satisfy the judgment.>>
Το Μ.Ι.Β. έχει δικαίωμα αναγωγής κατά του οδηγού που οδηγεί ανασφάλιστο όχημα.
Οι εξαιρέσεις από την κάλυψη του είναι :
α) εάν ο παθών γνώριζε ότι όφειλε να γνωρίζει ότι το όχημα στο οποίο επιβαίνει είναι ανασφάλιστο. Η έννοια, όμως που έχει δοθεί εδώ νομολογιακά είναι όχι μόνο η γνώση ή η υπαίτιος άγνοια του, αλλά και η θέλησή του να παραιτηθεί εξ αυτού του λόγου από την αποζημίωσή του σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος εναντίον του υπαιτίου οδηγού.
β) εάν ο παθών γνώριζε ότι όφειλε να γνωρίζει ότι το όχημα ήταν κλεμμένο
γ) εάν ο παθών γνώριζε ότι όφειλε να γνωρίζει ότι το όχημα χρησιμοποιήθηκε για την διάπραξη εγκλήματος ή για την υποστήριξη αυτού η για απόδραση.
Η απόδειξη των παραπάνω εξαιρέσεων βαρύνει το Μ.Ι.Β. Δημιουργείται, όμως, μαχητό τεκμήριο υπέρ του Μ.Ι.Β. για τα παραπάνω όταν :
- ο παθών ήταν ο ιδιοκτήτης του οχήματος
- ο παθών γνώριζε ότι το όχημα το οδηγούσε ανήλικος ή άτομο που δεν είχε άδεια οδήγησης ή αυτή του είχε αφαιρεθεί
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ Μ.Ι.Β. για την περίπτωση των υλικών ζημιών ανέρχεται στο ποσό των 1.000.000 λιρών, όπως προκύπτει από την τελευταία μεταρρύθμιση του Νόμου του, ενώ για τις σωματικές βλάβες ενάγεται όπως ο ασφαλιστής, δηλαδή απεριορίστως, καθότι δεν υπάρχει εκ του Νόμου περιορισμός στο ασφάλισμα στην Αγγλία. Η παραγραφή των απαιτήσεων ενώ ήταν 9 μήνες για υλικές ζημίες και 3 χρόνια για τον τραυματισμό ή τον θάνατο, με τροποποίηση του 2008 εξομοιώθηκε με εκείνη που προβλέπεται σε περίπτωση ασφάλισης. Στην περίπτωση που οι εναγόμενοι είναι περισσότεροι του ενός και αποδειχθεί ότι υπάρχει υπαιτιότητα και του ασφαλισμένου οχήματος και του ανασφαλίστου ή του αγνώστου, τότε η αποζημίωση καταβάλλεται εξ ολοκλήρου από την ασφάλεια.
13. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ
Δικηγορικό γραφείο Blake Lapthorn, υπόθεση 2011 :
- 18χρονη η οποία έπαθε εκτεταμένες ορθοπεδικές ζημιές καθώς και μεσαίου τύπου κρανιοεγκεφαλική κάκωση, ουλές και ψυχολογικά προβλήματα, ενώ ήταν συνεπιβάτης σε αυτοκίνητο που οδηγούσε ο φίλος της. Το αυτοκίνητο ήταν ανασφάλιστο οι ορθοπεδικές ζημίες ήταν τόσο σοβαρές που της ακρωτηριάστηκε το πόδι από το γόνατο και κάτω. Το επιχείρημα του MIB ότι αυτή γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι το αυτοκίνητο ήταν ανασφάλιστο καταρρίφθηκε, η υπόθεση συμβιβάστηκε σε 1,620,000 λίρες.
Δικηγορικό γραφείο Field Fisher Waterhouse:
- νεαρός άντρας επιβάτης σε αυτοκίνητο τραυματίστηκε με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που του απείλησαν τη ζωή, ακολούθησαν αρκετά χρόνια αποκατάστασης με αποτέλεσμα να μπορεί να εξυπηρετείται μόνος του, είχε μια πολύ μεγάλη καριέρα μπροστά του την οποία την έχασε. Του επιδικάστηκαν 2,100,000 λίρες και 60.000 λίρες σε περιοδικές παροχές
- Στις 29/5/2008 φορτηγό παρέσυρε άντρα πάνω στο πεζοδρόμιο εκ των οποίων υπέστη βαριά βλάβη στο πόδι. Μετά από πολλαπλές νοσηλείες (εγχειρίστηκε εφτά φορές με συνολική νοσηλεία τεσσάρων εβδομάδων) χρησιμοποίησε ilizarov για 9 μήνες και οι γονείς του τον βοηθούσαν στην αυτοεξυπηρέτησή του σε 24ωρη βάση. Πέραν από την << ηθική βλάβη >> των αντικειμενικών πινάκων που πιο πάνω αναφέρθηκαν, αυτός υπέστη και <<post traumatic stress disorder >> με κατάθλιψη και εφιάλτες, ενώ στο τέλος του παρέμεινε μόνιμη νευρική βλάβη και το πόδι του ήτανε κοντύτερο απ’ το άλλο. Η υπόθεση συμβιβάστηκε σε 820.000 λίρες.
Fenton’s Personal Insurance Solicitor
- Οι γονείς ενός αλλοδαπού σπουδαστή που σκοτώθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο έλαβαν 300.000 λίρες αποζημίωση αποδεικνύοντας ότι στην οικογένειά τους επικρατούσε η αρχή του Filial Piety (φιλοσοφία του Κομφούκιου) που σημαίνει σε γενικές γραμμές ότι τα παιδιά οφείλουν σεβασμό και οικονομική υποστήριξη προς τους γονείς, και αφού απέδειξαν ότι οι προοπτικές του σπουδαστή γιου τους να τελειώσει τη σχολή και να βρει εργασία ήταν σοβαρές (loss of chance) πήραν το ποσόν των 340.000 λιρών.
- Η μητέρα δυο παιδιών στα 20 της χρόνια υπέστη σε τροχαίο ατύχημα τραυματισμό, δηλαδή πολύ σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση, σπασμένα πλευρά, σπασμένα πόδια, χέρια, ώμους, σπασμένη λεκάνη και εσωτερική αιμορραγία. Ο πιο σοβαρός τραυματισμός της όμως ήταν στο κεφάλι λόγω εγκεφαλικής βλάβης του μετωπιαίου λοβού, εξ αιτίας αυτού μειώθηκαν οι κοινωνικές συναναστροφές της, είχε πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση, έλλειψη προσοχής, είχε επιθετική συμπεριφορά και έδειχνε εγωιστική διάθεση. Η υπόθεση διακανονίστηκε σε 1.200.000 λίρες (απώλεια κερδών, για παροχή υπηρεσιών από την οικογένειά της, για επαγγελματική φροντίδα για τα παιδιά της)
14. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Με το παρόν άρθρο δίδονται οι βασικές γραμμές της αποζημίωσης στο χώρο του τροχαίου ατυχήματος στην Αγγλία και αποκαλύπτεται η φιλοσοφία σκέψης και Δικαίου του Αγγλικού συστήματος.
